• Wystawianie na słońce lub uraz mechaniczny spowodowany przez maskę i/lub automat może pogorszyć ranę tworząc większy strupek i wydłużając proces gojenia.
   
• Jeśli pęcherzyki krwawią, sączy się z nich ropa lub w jakikolwiek inny sposób są otwarte, istnieje duże ryzyko infekcji z powodu patogenów obecnych w wodzie. Leczenie opryszczki może się również skomplikować przez infekcje bakteryjne, zatem ważne jest, aby dokładnie przemywać te miejsca wodą z mydłem i utrzymywać je jak najbardziej czyste i suche.
   
• Jeśli fartuch od maski znajduje się w takim miejscu, że pociera lub drażni pęcherzyki, należy odłożyć nurkowanie na później. Ta sama zasada dotyczy automatu – jeśli trzymanie go w ustach podrażnia opryszczkę, nurkowanie nie jest zalecane.
   
• Partnerzy nurkowi powinni powtórzyć procedury oddychania partnerskiego w sytuacji braku powietrza biorąc pod uwagę fakt, że opryszczka jest zaraźliwa. Jeśli sprzęt jest wypożyczony z centrum nurkowego, upewnij się, że zostały zachowane odpowiednie procedury odkażania. Chociaż jest to mało prawdopodobne, zawsze może się zdarzyć, że trzeba będzie wykonać resuscytację, dlatego należy podjąć odpowiednie kroki, aby zapobiec przeniesieniu choroby. Generalnie nie stanowi to problemu, ponieważ bariery są dostępne w większości zestawów pierwszej pomocy.
   
• Leczenie pencyklowirem (Denavir) lub dokozanolem (Abreva) może zmiękczyć skórę i przyspieszyć leczenie. Środki wywołujące efekt miejscowego znieczulenia, takie jak fenol i mentol mogą być wykorzystane do zwiększenia komfortu. Porozmawiaj ze swoim lekarzem i zacznij używać leków bez recepty przy pierwszych objawach opryszczki. Rozpoczęcie terapii antywirusowej w ciągu 48 godzin może przyspieszyć gojenie. Zalecamy powrót do nurkowania po skończeniu leczenia i pełnego powrotu do formy psycho-fizycznej oraz jeśli nie występują żadne objawy opryszczki.

Również zażywanie Metotrexatu może stanowić dodatkowe ryzyko dla Twojego kursanta, ponieważ skutki uboczne jego stosowania obejmują toksyczność płuc i mielotoksyczność. Z tego powodu musisz wysłać kursanta do specjalisty medycyny nurkowej i hiperbarycznej, aby ocenił jego zdolność do nurkowania.

W tych miejscach można znaleźć lateks, ale nie jest to problem, którym należy się martwić na poziomie podstawowym. Również dodatkowe elementy sprzętu są niekiedy zrobione z lateksu, ale jest wiele alternatywnych produktów wykonanych z innych materiałów. Jeśli chodzi o Twój własny sprzęt, masz dużą kontrolę nad tym, z czego jest zrobiony, jednak kiedy nurkujesz w resorcie, a zwłaszcza z łodzi nurkowej, przypadkowy kontakt z lateksem jest oczywiście możliwy. To, jak silne są Twoje reakcje alergiczne jest najlepszym wskaźnikiem, czy nurkowanie jest najlepszym wyborem dla Ciebie. Nie wahaj się skontaktować z naszym działem medycznym, jeżeli masz jakiekolwiek dalsze pytania. Również Twoje lokalne centrum nurkowe jest dobrym miejscem, aby omówić konkretne kwestie związane ze sprzętem.

Nikt nie wie, do jakiego stopnia występują u młodych nurków.
Teoretycznie te pęcherzyki mogą utrudnić przepływ krwi w tętnicach dochodzących do chrząstek nasadowych, zwanych inaczej płytkami wzrostu.
Ten proces może spowodować wystąpienie obszarów ogniskowych jałowej martwicy kości lub deformacje kąta ustawienia rozwijających się długich kości, na których opiera się waga ciała, zwłaszcza głowy kości udowej, dalszego końca kości udowej lub górnej części kości piszczelowej.
Młodzi nurkowie powinni pozostawać w granicach wyznaczonych przez standardy programu dla nurków juniorów. Ich ekspozycja na azot będzie mniejsza dzięki ograniczeniu głębokości, czasu i ilości nurkowań oraz wykonywaniu jak najdłuższych przerw powierzchniowych, aby organizm mógł wysycić jak najwięcej azotu.
Chociaż jest to kwestia teoretyczna, zaleca się konserwatyzm podczas nurkowania z nurkami juniorami.

Jeśli zachorujesz w czasie podróży, najlepszym źródłem informacji jest lokalny lekarz, ponieważ zna on najczęściej występujące czynniki chorobotwórcze w miejscu, w którym przebywasz. Podczas podróży najlepszą obroną przed chorobami jest mycie rąk, dokładne sprawdzanie, z jakiego źródła pochodzi woda i jedzenie, otrzymanie odpowiednich szczepionek przed podróżą i podjęcie odpowiednich środków ostrożności w miejscach, gdzie komary i inne organizmy mogą przenosić choroby zakaźne na ludzi.
Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub udaj się do kliniki medycyny podróżnej, jeśli jedziesz w miejsce, gdzie nie ma opieki medycznej.

Lekarz może udzielić Ci porady na temat leków, które powinieneś ze sobą wziąć i jak je zażywać.

Niektórzy lekarze są zdania, że nurkowanie stanowi niepotrzebne ryzyko dla pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe i radzi, aby unikać nurkowania, ale DAN nie posiada żadnych danych wskazujących na to, że u nurków rekreacyjnych występuje zwiększone ryzyko wystąpienia komplikacji. 

Niektórzy lekarze specjaliści medycyny nurkowej mogą pozwolić tym pacjentom nurkować rekreacyjnie pod warunkiem, że:

• czynnik powodujący chorobę lub potrzebę brania leków przeciwzakrzepowych nie zwiększa u pacjenta ryzyka wypadku, choroby lub urazu podczas nurkowania;
   
• pacjent rozumie ryzyko i dostosowuje swoje praktyki nurkowe tak, aby zmniejszyć możliwość wystąpienia barotraumy ucha, zatok lub płuc oraz urazu fizycznego; obejmuje to unikanie wyrównywania ciśnienia na siłę – te osoby muszą z łatwością wyrównywać ciśnienie;
   
• pacjent nurkuje konserwatywnie, planuje krótkie, płytkie nurkowania, aby zmniejszyć ryzyko choroby dekompresyjnej, podczas której może wystąpić krwawienie w uchu środkowym lub w rdzeniu kręgowym;
   
• pacjent unika nurkowania w miejscach, gdzie dostęp do odpowiedniej opieki medycznej jest utrudniony.
   
• Lekarze DAN są dostępni do konsultacji z Tobą lub Twoim lekarzem, więc w razie potrzeby bez wahania dzwoń do nas.

Podstawowym problemem jest zwężenie naczyń krwionośnych dostarczających krew do tych miejsc jako reakcja na zimno, stres lub inne czynniki.

Symptomy zazwyczaj są łagodne. Zespół Raynauda może występować jako osobny problem, ale może też być związany ze schorzeniami autoimmunologicznymi lub chorobami tkanki łącznej, takimi jak sklerodermia, reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń rumieniowaty układowy.
Zespół Raynauda stwarza niebezpieczeństwo dla nurka, jeśli jest na tyle poważny, że nurek może stracić kontrolę lub sprawność palców podczas nurkowania. Jeżeli symptomy są wywołane przez zimno, ta osoba powinna unikać nurkowania w wodzie na tyle zimnej, że te symptomy występują u ręki bez rękawiczki.

Ból może być tak duży, że nurek nie będzie w stanie używać ręki do wszystkich praktycznych czynności.
Jeśli symptomy są mniej dokuczliwe, nurek prawdopodobnie będzie stanie wykonywać wszystkie czynności w wodzie. Osobom z dotkliwymi symptomami można przepisać blokery kanału wapniowego, ale poważnym skutkiem ubocznym mogą być zawroty głowy podczas wstawania z pozycji leżącej lub siedzącej.
 

1. Większość udarów zdarza się u starszych ludzi. Wystąpienie udaru oznacza, że dana osoba ma zaawansowaną chorobę tętnic i wyższe ryzyko kolejnego udaru lub ataku serca.
    
2. Stopień niepełnosprawności po urazie (np. paraliż, utrata wzroku) może decydować o zdolności do nurkowania.
    
3. Energiczne ćwiczenia, podnoszenie ciężkich przedmiotów i wykonywanie próby Valsalvy, aby wyrównać ciśnienie w uchu podczas nurkowania podnoszą ciśnienie tętnicze w głowie i mogą zwiększać ryzyko ponownego krwotoku.
    
4. Chociaż podczas nurkowania organizm jest wystawiony na działanie zwiększonego ciśnienia parcjalnego i hydrostatycznego, samo nurkowanie nie powoduje udaru.
    
5. Na pewno istnieje zwiększone ryzyko podczas nurkowania u osoby po udarze. Mogą istnieć wyjątki, np. w przypadku krwotoku w mózgu u młodej osoby, u której naprawiono uszkodzoną tętnicę i trwałe uszkodzenie mózgu jest bardzo małe.
   Po takiej rekonwalescencji powrót do nurkowania jest możliwy, a ryzyko jest niewielkie. Jednak każdy przypadek wymaga podjęcia osobistej decyzji biorąc pod uwagę opinię lekarza, rodziny i partnerów nurkowych. Zaleca się również konsultację u neurologa, który zna się na medycynie nurkowej.
    
6. W przypadku udaru istnieje podobny problem dotyczący symptomów resztkowych jak w przypadku operacji guza mózgu.

Nie sądzę, żeby pojawiły się duże problemy, ale wierzę, że ograniczenie głębokości i czasu nurkowania są mądrymi decyzjami.

Jeśli chodzi o rodzaje nurkowań, które możesz wykonywać od tej pory pamiętaj, że musisz unikać silnych prądów i nurkowania w zimnej wodzie oraz nurkować wyłącznie rekreacyjnie, czyli do maksymalnej głębokości 30 metrów i bez dekompresji.

Środki ostrożności, które należy podjąć są bardzo ogólne. Faktyczna i często występująca możliwość, że pęcherzyki gazu obojętnego będą formować się w implancie nie wydaje się mieć dużego znaczenia, ponieważ to zjawisko będzie ograniczone do wnętrza implantu i nie będzie powodować żadnego uszkodzenia.

Odnosi się to zarówno do implantów silikonowych, jak również wypełnionych solą fizjologiczną. Nie mamy żadnych statystyk ani badań odnośnie implantów wypełniających tkanki miękkie (lub implantów wstrzykiwalnych), chociaż teoretycznie mogłoby istnieć ryzyko miejscowego gromadzenia się pęcherzyków w innym tempie niż w otaczających tkankach.

Biorąc pod uwagę fakt, że takie implanty są wstrzykiwane do tkanki i mogą się przemieszczać w jej okolice, jest możliwe, że wymiana gazowa będzie miała miejsce, jednak nie stanowi to znacznego ryzyka uszkodzenia tkanki.

Największą zmianę objętości zanotowano w przypadku implantów wypełnionych żelem i solą.

Tworzenie się pęcherzyków spowodowało niewielką zmianę objętości, ale mało prawdopodobne jest, aby z tego powodu doszło do uszkodzenia implantów lub otaczających tkanek.

Jeżeli pęcherzyki gazu uformują się w implancie, po jakimś czasie zostaną z niego wysycone. Gdy od operacji minęło wystarczająco dużo czasu i kobieta wróciła do normalnej aktywności oraz nie występuje u niej ryzyko infekcji, może rozpocząć nurkowanie.

Implanty piersi nie stwarzają problemu z punktu widzenia absorpcji gazu lub zmiany objętości oraz nie są przeciwwskazaniem do udziału w rekreacyjnym nurkowaniu.

Unikaj kamizelek z uciskającymi paskami piersiowymi, które mogą za bardzo naciskać na szwy i zwiększyć ryzyko pęknięcia implantu.

Z tego powodu nie mamy danych dotyczących występowania osteoporozy i osteonekrozy u kobiet w grupie ryzyka (lub u mężczyzn).

Patofizjologiczne mechanizmy prowadzące do osteoporozy i osteonekrozy są różne.

Osteoporoza jest spowodowana zmniejszeniem aktywności osteoblastów i relatywnym zwiększeniem aktywności osteoklastów, przez co dochodzi do resorpcji i demineralizacji kości.
Zatrzymanie dopływu krwi do kości powoduje osteonekrozę.
Kobiety są bardziej narażone na osteoporozę, ponieważ ich całkowita masa kostna w ciągu całego życia jest niższa niż u mężczyzn, a spadek estrogenu podczas menopauzy znacznie przyspiesza tempo demineralizacji kości.

W tym momencie możemy jedynie stwierdzić, że kobiety powinny nurkować jak najbardziej konserwatywnie, aby zmniejszyć ryzyko osteonekrozy i w ten sposób nie dokładać choroby kości do już istniejącego ryzyka złamania związanego z osteoporozą typu I zależną od estrogenu.

Najbardziej ostrożną procedurą jest poczekanie 24 godziny przed lataniem lub przemieszczeniem się na duże wysokości, ale minimalne wytyczne ustalone przez DAN i Stowarzyszenie Medycyny Podwodnej i Hiperbarycznej odnośnie latania/jeżdżenia w góry (Sheffield and Vann, 2004) to:

• jedno nurkowanie bezdekompresyjne: 12 godzin,
• nurkowania powtórzeniowe lub kilka dni nurkowych: 18 godzin,
• nurkowania dekompresyjne (zaplanowane lub niezaplanowane): znacznie dłużej niż 18 godzin.

 

To oznacza, że jeśli będziesz wykonywać 2-3 nurkowania dziennie, będziesz musiał poczekać co najmniej 18 godzin.
Ponieważ wydaje się, że w Twoim przypadku jest to niemożliwe do zrobienia, zdecydowanie zalecamy, abyś albo ograniczył swoje nurkowania do jednego dnia, pozostawił sobie odpowiednio długą przerwę powierzchniową lub zmienił miejsce zakwaterowania.

Jednak jeżeli kolce są duże, najlepiej udać się do lekarza, aby je wyjął, ponieważ w przeciwnym razie w tym miejscu wytworzy się ziarniak, który sam w sobie nie jest problemem zdrowotnym, ale może pozostawić wyraźny guz na skórze.

Niestety w Twoim przypadku wydaje się, że takie preparaty i maści nie są dostępne. Pomimo leczenia często się zdarza, że swędzenie i dyskomfort utrzymują się przez kilka dni. Jeśli jest to zbyt irytujące, możesz poprosić lekarza o przepisanie Ci maści o wyższym stężeniu kortyzonu, a jeśli chodzi o swędzenie, możesz rozważyć użycie kremu znieczulającego na bazie ksylokainy lub lidokainy (oczywiście dostępnego tylko na receptę) do użytku miejscowego.

Bez dobrego uszczelnienia i zablokowania nosa nurka jakakolwiek próba wykonania sztucznego oddychania zakończy się niepowodzeniem. Nawet jeżeli uda się włożyć ustnik z powrotem do ust nurka, istnieje ryzyko popchnięcia rozluźnionego języka do tyłu gardła i zablokowania dróg oddechowych. Jeżeli ustnik automatu pozostał w ustach nurka lub został włożony bez zablokowanie dróg oddechowych, kolejnym wyzwaniem będzie podanie powietrza. Przyciski bypass nie mają żadnej możliwości regulacji - te przyciski służą do tego, aby ominąć funkcję drugiego stopnia automatu, która polega na zredukowaniu ciśnienia gazu z ciśnienia pośredniego do ciśnienia otoczenia.

Oznacza to, że bypass podaje gaz pod ciśnieniem pośrednim bezpośrednio z pierwszego stopnia. Dostarczanie gazu oddechowego do płuc pod zbyt dużym ciśnieniem może przepompować płuca, co potencjalnie prowadzi do poważnego urazu.
Jeśli drogi oddechowe nurka nie są utrzymywane w pozycji otwartej, gaz dostarczany przez przycisk bypass może zostać wtłoczony do żołądka powodując jego rozdęcie, co z kolei zwiększa ryzyko regurgitacji, która jeszcze bardziej blokuje drogi oddechowe i prowadzi do zachłyśnięcia. Podawanie oddechów ratowniczych używając maski resuscytacyjnej lub przy pomocy podobnych metod daje możliwość sprawdzenia dotykiem zmian ciśnienia w klatce piersiowej wymaganego do wentylacji płuc.

Podawanie oddechów wykorzystując przycisk bypass sprawia, że ratownik nie może wykorzystać tej ważnej informacji zwrotnej. Używanie bypassu uniemożliwia również dodawanie 100% tlenu do gazu oddechowego.
Metody ratownicze, które są obecnie nauczane przez stowarzyszenia szkolące nurków zostały opracowane na bazie wielu lat praktycznych doświadczeń.
Przycisk bypass nie został stworzony do wykorzystania jako sprzęt ratowniczy, dlatego podczas podawania oddechów poszkodowanemu nurkowi pozostań przy sprawdzonych metodach.

• znacząco zmniejsza ilość gazu obojętnego wykrywanego przez USG Dopplera po nurkowaniu,
• zmniejsza prężność gazu obojętnego w tkankach „szybkich” co koreluje z wymianą gazową w rdzeniu kręgowym.   

Autorzy publikacji naukowych na ten temat doszli do wniosku, że deep stop może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia choroby dekompresyjnej.

Teoretycznie Twoja partnerka może być bardziej podatna na chorobę dekompresyjną, dlatego zalecamy zmniejszenie ryzyka poprzez wdrożenie środków ostrożności w profilu nurkowym.

Poniżej podajemy cechy profilu nurkowego, w którym dochodzi do najmniejszej produkcji pęcherzyków:

• nie planuj nurkowań z obowiązkowymi przystankami dekompresyjnymi,
• jeśli to możliwe, unikaj nurkowań powtórzeniowych, a jeśli chcesz nurkować powtórzeniowo upewnij się, że robisz wystarczająco długie przerwy powierzchniowe (nie mniej niż 3 godziny, a najlepiej dłuższe),
• ogranicz czas na dnie do nie więcej niż 70% czasu bezdekompresyjnego pokazanego przez Twój komputer na maksymalnej głębokości lub określonego przez tabele nurkowe,
• wykonaj nurkowanie w następujący sposób: na początku zanurz się na największą głębokość, a następnie wynurzaj się coraz płycej oraz unikaj przebywania na małej głębokości i ponownego zanurzania się głębiej,
• jeżeli Twój komputer ma ustawienia zaawansowane, ustaw GF Low na mniej niż 30 a GF High na 70,
• jeśli to możliwe, nurkuj na nitroksie, ale ustaw swój komputer na powietrze lub używaj tabel do nurkowania na powietrzu.

Zdaniem profesjonalistów medycyny nurkowej osoby, którym wszczepiono takie urządzenia są wykluczone z nurkowania właśnie z powodu tego potencjalnego zagrożenia życia.

Celem tych urządzeń jest zapobieganie nagłemu zatrzymaniu krążenia, ale generalnie serce pacjenta może być w złym stanie, przez co nurkowanie nie jest bezpieczne.
Chociaż nurkowanie jest generalnie relaksujące, serce musi wykonać dodatkową pracę i musi być odpowiednio wydolne, aby efektywnie poradzić sobie ze zwiększonym wysiłkiem, zwłaszcza w sytuacji awaryjnej.

Jeśli w sercu występują rytmy zagrażające życiu, ta osoba najprawdopodobniej cierpi na chorobę niedokrwienną lub inną dolegliwość, która ma wpływ na tkankę mięśnia sercowego lub przepływ elektryczności. Jakiekolwiek restrykcje podane przez kardiologa są dobrym wyznacznikiem, że nurkowanie nie będzie zalecane.